بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلۡفَجۡرِ

به نام خداوند بخشنده مهربان.؛ سوگند به صبحدم.

وَ لَيَالٍ عَشۡرٖ

و به شب‌هاى دهگانه.

وَ ٱلشَّفۡعِ وَ ٱلۡوَتۡرِ

و به زوج و فرد.

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ

و به شب وقتى كه پشت مى‌كند.

هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ

آيا اين سوگندها براى يك خردمند كافى نيست؟.

أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ

آيا نديدى كه رفتار پروردگارت با قوم عاد چگونه بود؟.

إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ

همان قوم ارم، شهرى كه بناهاى ستوندار داشت.

ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ

و نظيرش در هيچ سرزمينى ساخته نشده بود.

وَ ثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ

و با قوم ثمود كه صخره‌هاى بيابان را مى‌بريدند.

وَ فِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ

و با فرعون كه مردم را چار ميخ مى‌كرد.

ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ

اينها اقوامى بودند كه در بلاد طغيان كردند.

فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ

و در نتيجه طغيان خود، فساد را در بلاد بگستردند.

فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ

پس پروردگارت تازيانه عذاب را بر سر آنها فرود آورد.

إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ

آرى پروردگار تو همواره در كمين است.

فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَ نَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ

اما انسان چنين طبعى دارد كه وقتى پروردگارش امتحانش كند و در محيط زندگيش ارجمندش كند و نعمتش بدهد گويد: پروردگارم ارجمندم كرده است.

وَ أَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ

و اما چون امتحانش كند و روزى او را تنگ بسازد گويد: پروردگارم خوارم كرده است.

كَلَّا بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ

هرگز چنين نيست، (نه ارجمند نشانه گرامى بودن آدمى نزد خداست و نه فقر نشانه خوارى است، بلكه هر دو امتحان است تا معلوم شود چقدر مال را دوست مى‌داريد و معلوم شد آن قدر دوست مى‌داريد كه) شما براى يتيم حرمتى قائل نيستيد!.

وَ لَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

و يكديگر را بر اطعام مسكين تشويق نمى‌كنيد.

وَ تَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا

و ارث يتيم را مى‌بلعيد.

وَ تُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا

و مال را به مقدار افراط دوست مى‌داريد.

كَلَّآ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا

نه، در روزى كه زمين متلاشى شود.

وَ جَآءَ رَبُّكَ وَ ٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا

و ملائكه صف به صف امر پروردگارت را بياورند.

وَ جِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۢ بِجَهَنَّمَ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَ أَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ

و جهنم را حاضر سازند (مال) دردى از شما را دوا نمى‌كند، در آن روز انسان همه چيز را مى‌فهمد اما چه وقت فهميدن است؟!.

يَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي قَدَّمۡتُ لِحَيَاتِي

مى‌گويد اى كاش براى امروز چيزى از پيش فرستاده بودم.

فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُۥٓ أَحَدٞ

آرى عذاب آن روز آن چنان سخت است كه هيچ كس دشمن خود را به چنان عذابى شكنجه نكرده.

وَ لَا يُوثِقُ وَثَاقَهُۥٓ أَحَدٞ

و كنده و زنجير آن را به پاى كسى نبسته.

يَٰٓأَيَّتُهَا ٱلنَّفۡسُ ٱلۡمُطۡمَئِنَّةُ

تو اى جان با ايمان.

ٱرۡجِعِيٓ إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةٗ مَّرۡضِيَّةٗ

خشنود و پسنديده به سوى پروردگارت باز گرد.

فَٱدۡخُلِي فِي عِبَٰدِي

و به صف بندگان من درآى.

وَ ٱدۡخُلِي جَنَّتِي

و به بهشت من در آى.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلضُّحَىٰ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر.؛ سوگند به روز در آن هنگام كه نور خورشيد گسترده مى‌شود.

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ

و سوگند به شب هنگام كه سكونت و آرامش مى‌بخشد.

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ مَا قَلَىٰ

كه پروردگارت نور وحى را از تو قطع نكرده و تو را مورد خشم قرار نداده است.

وَ لَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ

و مسلما آخرت براى تو از دنيا بهتر است.

وَ لَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ

و پروردگارت به زودى عطايى مى‌كند كه راضى شوى.

أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فَ‍َٔاوَىٰ

آيا نبود كه تو را يتيم يافت و سپس پنا داده؟.

وَ وَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ

و آيا نبود كه راه به جايى نمى‌بردى قدم به قدم هدايتت كرد؟.

وَ وَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ

و تهى دستت يافت پس بى‌نيازت نمود.

فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ

حال كه چنين است پس هيچ يتيمى را از روى قهر خوار مشمار.

وَ أَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ

و هيچ سائلى را مرنجان.

وَ أَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ

و نعمت پروردگارت را با رفتار و گفتارت بازگو كن.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ أَلَمۡ نَشۡرَحۡ لَكَ صَدۡرَكَ

به نام خداى رحمان و رحيم.؛ آيا ما سينه تو را گشاده نساختيم؟.

وَ وَضَعۡنَا عَنكَ وِزۡرَكَ

و بار سنگين را از تو برنداشتيم؟.

ٱلَّذِيٓ أَنقَضَ ظَهۡرَكَ

همان بارى كه پشتت را مى‌شكست.

وَ رَفَعۡنَا لَكَ ذِكۡرَكَ

و نامت را بلند آوازه كرديم.

فَإِنَّ مَعَ ٱلۡعُسۡرِ يُسۡرًا

از اين به بعد هم دل خوشدار كه بعد از هر دشوارى گشايشى است.

إِنَّ مَعَ ٱلۡعُسۡرِ يُسۡرٗا

بلكه با هر دشوارى دو گشايش است.

فَإِذَا فَرَغۡتَ فَٱنصَبۡ

پس هر گاه از كار روزانه‌ات فراغت يافتى به نماز و شكرانه پروردگارت بايست.

وَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَٱرۡغَب

و به سوى پروردگارت تمايل كن.

بِّسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلتِّينِ وَ ٱلزَّيۡتُونِ

به نام خداى رحمان و رحيم،؛ سوگند به دو سرزمين (انبياء خيز) شام و بيت المقدس (يا قسم به انجير و زيتون).

وَ طُورِ سِينِينَ

و سوگند به سرزمين" طور سينا".

وَ هَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ٱلۡأَمِينِ

سوگند به مكه اين بلد امين.

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِيٓ أَحۡسَنِ تَقۡوِيمٖ

كه ما انسان را به بهترين نظام خلقت خلق كرديم.

ثُمَّ رَدَدۡنَٰهُ أَسۡفَلَ سَٰفِلِينَ

سپس او را- در صورتى كه منحرف شود- به پست‌ترين مرحله برگردانديم.

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ

مگر كسانى را كه ايمان آورده و اعمال صالح كنند كه پاداشى قطع ناشدنى دارند.

فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعۡدُ بِٱلدِّينِ

حال اى انسان! آن انگيزه‌اى كه تو را وا مى‌دارد به اينكه روز جزا را تكذيب كنى چيست؟.

أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَحۡكَمِ ٱلۡحَٰكِمِينَ

مگر خدا را احكم الحاكمين نيافتيد؟.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلَّذِي خَلَقَ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر،؛ بخوان به نام پروردگارت كه جهان را آفريد.

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِنۡ عَلَقٍ

انسان را از خونى بسته شده آفريد.

ٱقۡرَأۡ وَ رَبُّكَ ٱلۡأَكۡرَمُ

بخوان كه پروردگارت از هر كريمى كريم‌تر است.

ٱلَّذِي عَلَّمَ بِٱلۡقَلَمِ

كسى است كه به وسيله قلم تعليم كرد.

عَلَّمَ ٱلۡإِنسَٰنَ مَا لَمۡ يَعۡلَمۡ

آرى انسان را تعليم كرد چيزهايى را كه نمى‌دانست.

كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَيَطۡغَىٰٓ

چنين نيست كه انسان حقشناس باشد مسلما طغيان مى‌كند.

أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰٓ

به خاطر اينكه خود را بى نياز مى‌بيند.

إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلرُّجۡعَىٰٓ

ولى بايد بداند كه برگشت همه به سوى اوست.

أَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي يَنۡهَىٰ

آيا ديدى آن شخص را كه نهى مى‌كرد؟.

عَبۡدًا إِذَا صَلَّىٰٓ

بنده‌اى را كه به هنگامى كه نماز مى‌خواند.

أَرَءَيۡتَ إِن كَانَ عَلَى ٱلۡهُدَىٰٓ

خبر بده اگر او بر طريق هدايت بود.

أَوۡ أَمَرَ بِٱلتَّقۡوَىٰٓ

و به تقوى امر مى‌كرد.

أَرَءَيۡتَ إِن كَذَّبَ وَ تَوَلَّىٰٓ

چه وظيفه‌اى را بر خود واجب مى‌شمرد و حالا كه تكذيب كرد و اعراض نمود آيا بغير از عذاب استحقاق دارد؟.

أَلَمۡ يَعۡلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ يَرَىٰ

آيا نمى‌دانست كه خدا او را مى‌بيند؟!.

كَلَّا لَئِن لَّمۡ يَنتَهِ لَنَسۡفَعَۢا بِٱلنَّاصِيَةِ

نه، چنين نيست كه او خيال مى‌كند مى‌دانست و اگر دست از عمل زشتش برندارد موى پيشانيش را به شدت مى‌گيريم.

نَاصِيَةٖ كَٰذِبَةٍ خَاطِئَةٖ

پيشانى دروغگوى خطاكارش را.

فَلۡيَدۡعُ نَادِيَهُۥ

آن وقت اهل مجلس خود را صدا بزند.

سَنَدۡعُ ٱلزَّبَانِيَةَ

ما هم به زودى ماموران دوزخمان را مى‌خوانيم.

كَلَّا لَا تُطِعۡهُ وَ ٱسۡجُدۡ وَ ٱقۡتَرِب

نه، تو او را اطاعت مكن، سجده كن و نزديك شو.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا جَآءَ نَصۡرُ ٱللَّهِ وَ ٱلۡفَتۡحُ

به نام الله كه بخشنده به همه و مهربان با نيكان است.؛ منتظر باش كه وقتى نصرت و فتح از ناحيه خدا برسد.

وَ رَأَيۡتَ ٱلنَّاسَ يَدۡخُلُونَ فِي دِينِ ٱللَّهِ أَفۡوَاجٗا

و ببينى كه مردم گروه گروه به دين اسلام در مى‌آيند.

فَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ وَ ٱسۡتَغۡفِرۡهُ إِنَّهُۥ كَانَ تَوَّابَۢا

پس (به شكرانه آن) پروردگارت را حمد و تسبيح گوى و از او طلب آمرزش كن كه او بسيار توبه پذير است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ

به نام الله كه رحمان و رحيم است،؛ بگو او الله يگانه است.

ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ

كه همه نيازمندان قصد او مى‌كنند.

لَمۡ يَلِدۡ وَ لَمۡ يُولَدۡ

نزاده و زاييده نشده.

وَ لَمۡ يَكُن لَّهُۥ كُفُوًا أَحَدُۢ

و هيچ كس همتاى او نيست.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ

به نام الله كه بخشنده به همه و مهربان به خواص از بندگان است.؛ بگو پناه مى‌برم به پروردگار صبحدم.

مِن شَرِّ مَا خَلَقَ

از شر هر چه كه او خلق كرده و داراى شر است.

وَ مِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ

و از شر شب وقتى كه با ظلمتش فرا مى‌رسد.

وَ مِن شَرِّ ٱلنَّفَّٰثَٰتِ فِي ٱلۡعُقَدِ

و از شر زنان جادوگر كه به گره‌ها مى‌دمند و افسون مى‌كنند.

وَ مِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ

و از شر حسودى كه بخواهد زهر حسد خود را بريزد (و عليه من دست بكار توطئه شود).

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ

به نام الله كه بخشنده به همه و مهربان به خواص است.؛ بگو پناه مى‌برم به پروردگار مردم.

مَلِكِ ٱلنَّاسِ

فرمانرواى مردم.

إِلَٰهِ ٱلنَّاسِ

معبود مردم.

مِن شَرِّ ٱلۡوَسۡوَاسِ ٱلۡخَنَّاسِ

از شر وسوسه‌گر نهانى.

ٱلَّذِي يُوَسۡوِسُ فِي صُدُورِ ٱلنَّاسِ

كه در دل مردم وسوسه مى‌كند.

مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَ ٱلنَّاسِ

چه آنها كه از جنس جن هستند و چه آنها كه از جنس انسانند.